CLUB D'ATLETISME CORRELIANA (L'ELIANA - VALENCIA - SPAIN)......."CONTACTE:" correliana@movistar.es - Teléf.:607.59.39.56
CLUB FEDERAT EN LA FEDERACIÓ ESPANYOLA D'ATLETISME I EN LA FEDERACIÓ ESPANYOLA D'ESPORTS DE MUNTANYA I ESCALADA
CLUB FUNDADOR/ ORGANITZADOR CARRERA SOLIDARIA DE L'ELIANA CONTRA EL CÁNCER "CánceRun"
"FUNDACIÓ: 18/02/2011"

martes, 26 de marzo de 2013

LUISA CALOMARDE: MI TRAIL 3 PICS “LES RODANES”

Hace un mes y medio aproximadamente que me inscribí a la carrera junto con Alicia.
Desde entonces, no paro de escuchar de unos y otros la dureza de la carrera, y esto empieza a resultar un cuanto inquietante…
Llega el día de la carrera y todo preparado para salir al ruedo, justo en linea de salida otra vez la misma pregunta,…pero vosotras vais a hacer la larga?????…

Empieza la carrera, vamos tranquilas, una pequeña vueltecita por el pueblo y volvemos a pasar por el arco, ahí están todas nuestras compis animándonos…venga chicas vosotras podéís,….ánimo campeonas…. nos gritan. (Esto sí que sí,….).
Salimos del pueblo, y empezamos a subir, tranquilas ..sin prisas. Si algo tenemos claro es que queremos terminarla y terminarla bien, así que el secreto era no quemarnos al principio y reservarnos para el final. Hay bastante gente por la montaña y no se puede correr, vamos andando a un ritmo rápido y por un momento dejo de mirar el suelo y miro al frente, Le digo a Ali que mire el paisaje, ….nadie nos ha contado nada de esto, comentamos…..es precioso..

Llega la primera subida importante, vamos tranquilas, no paramos en ningún momento, no hay prisa, todos andan..
Cuando llegamos a las antenas, nada más pasar el avituallamiento, ahí tenemos a Enrique Moret, animando. Comenzamos la bajada ,sin apretar mucho, quedan muchos kilómetros. Después de un rato llega el momento decisivo, “la corta a la izquierda” “la larga a la derecha”, ¿A cual íbamos nosotras Ali??,..¿ Era la corta, no??, Estamos a tiempo….Bromeamos…
Ya llevamos unos 10 km creo cuando comenzamos a bajar por un tramo un poquito complicado, pero nosotras en las bajadas vamos muy bien y recuperamos mucho, así que intentamos aprovechar,….pero nos cruzamos con una corredora que no solo tenía problemas para bajar, sino que tampoco nos dejaba adelantarla,….cada vez que intento pasarla  ella se me cruza,…pero por fin en un descuido la adelanto y Alicia tambíén…..Una vez llegamos abajo, mientras le estoy diciendo a Alicia, que nosotras ahí era donde íbamos bien,….ZASSSSSS,…..tropiezo con una piedra y después de planear, me pego una “ostia “ de campeona…..Caigo al suelo, y me quedo clavada (literal), enseguida un grupo de personas  se paran, me ayudan a levantar y me dan agua, Uno de ellos me pregunta, Estas mareada??,…No, no lo estoy , me duele la pierna, los brazos y gracias a que llevo buena amortiguación no me he dejado los dientes….
Alicia está conmigo,..empezamos a andar poco apoco,..seguimos con un ritmo tranquilo….un par de veces más vuelvo a tropezar…joder que torpe estoy, aunque no vuelvo a caer..
Le pregunto a Alicia, “ Ali, porque hacemos esto??, Que hacemos aquí??  He pagado 15 Euros para inscribirme, 40 Euros para que me cuiden a mis hijos, me he dado la ostia de mi vida,…Esto es de locos…
Vamos detrás de unos chicos, no van muy rápido y le digo a Ali,…si estos no corren por algo será, vamos a seguirles el ritmo que aquí pasa algo, éstos se están reservando....y efectivamente, en un kilómetro aparece elc orta fuegos…….No nos lo pensamos y empezamos a subir, tranquilas,…..intento no mirar hacia arriba, porque uffff,….prefiero no mirar….sigo subiendo…Es una subida dura, y empieza a hacerse pesada, tengo sed, quiero agua,…a mitad de la montaña, nos encontramos a un chico que se ha sentado, no puede seguir….le pedimos agua, y no le queda, ¡!!os la habéis bebido antes¡¡¡¡, nos dice….Joder, es verdad, nos bebimos su agua..
Y por fin arriba, ….estamos arriba …y otra vez Enrique Moret animando,…me ve a lo lejos y me dice, Venga Inma dedicanos una carrera de unos metros….y como yo no me llamo Inma, y lo único que queria era beber agua, sigo caminando…….Enrique soy Luisa, le digo al pasar, por eso no he corrido, no sabia que me decías a mi…jejeje
De nuevo en las antenas, kilómetro 18 y con mi compi Alicia, nos tomamos un gel y nos decimos …Esto ya está hecho….ahora de tranquis para abajo…..y con cuidado..
Bajando nos encontramos de nuevo al grupito de chicos de hace unos kilómetros atrás. Ellos me vieron caer y ahora me preguntan,…..vamos todos juntos, somos 5 y nos decimos que seguiremos así juntos hasta la llegada y en los últimos metros haremos un sprint,….Llevamos un buen ritmo, pero Zas¡¡,uno de ellos tropieza y ale, ale,…otro al suelo,…(pobret,…éste se ha solidarizado conmigo), pero continua…..y en unos metros es Alicia la que tiene una rampa……Vaya Tela, que cinco¡¡¡ Somo el grupo de los lisiados,..jajajaj
Alicia y yo nos desmarcamos un poquito de ellos y continuamos corriendo,…ya queda menos,….Llegamos a un cruce y preguntamos,¿cuánto queda? ….Dos kilómetros nos dicen ….Bien¡¡….Seguimos y cuando llevamos casi un kilómetro más, nos encontramos a otro y le preguntamos ¿ cuanto queda?,y nos dice,…unos dos kilómetros y medio,…¿Cómo???????,….Mejor no preguntar…
Y por fin…escuchamos la música, sabemos que ya está ahí, nos encontramos muy frescas, hace 3 horas y pico que empezamos nuestra hazaña y estamos bien….Vamos bajando,..cada vez la música más fuerte,…estamos contentas, lo hemos hecho nos decimos….Y ya a lo lejos vemos a nuestras compis¡¡¡ Ahí están,…animándonos,…gritándonos,….Dios mío que emocionante¡¡¡¡ Se unen a nosotras y nos acompañan a entrar….Esa alfombra amarilla nos está esperando….y por fin en meta….3:29, nuestro tiempo….Estamos Contentas…lo hemos hecho..

  
Ahora ya se porque lo hacemos, porque hacemos éste tipo decosas…..Lo hacemos porque no nos gusta que nos lo cuenten….porque nos gusta vivir lo y sobre todo disfrutarlo…
Muchas gracias a todos los que estabais esperando en meta, ya ti Alicia gracias por estar ahí ….juntas….seguiremos creciendo…Ya estásbuscando la próxima carrera…

LUISA CALOMARDE (Socia Correliana nº 54)

No hay comentarios:

Publicar un comentario